Γενικές Αρχές της Μυήσεως του Τ.Κ+Α (υπο κατασκευή)

Το ΙΔΕΩΔΕΣ

Συνεπές προς το σύνθημα:
                                                              «Τελειοποιήστε τον Άνθρωπο για να ευημερήσει η Κοινωνία»,
το Τ. Κ+Α, καθιερώνει  ως Ιδεώδες:
                                                                                   ΑΓΑΠΗ και ΑΜΟΙΒΑΙΟΤΗΤΑ
                                                                                εγκατεστημένες στους κόλπους
                                                                                         της Ανθρωπότητας
                                                                                                   (Α.Α.Α)
Η ανιδιοτελής και αγαθοποιός Αγάπη, ως καθαρό κίνητρο, από την μια, η δε έντιμη και ειλικρινής Αμοιβαιότητα, ως ανταλλαγή αρετών μεταξύ των ανθρώπων, από την άλλη, θα αναγεννήσουν τον νέον Άνθρωπο από τις στάχτες του και θα ανοικοδομήσουν την νέαν Ανθρωπότητα από τα ερείπιά της.
Εδώ θα μπεί το κείμενο για τις Φυσικές Αρχές
Εδώ θα είναι οι Ηθικές Αρχές
Και εδώ οι Πνευματικές Αρχές
      Το Τάγμα του Κρίνου και του Αετού, με την 100ετή και πλέον εμπειρία και δράση του μέσα στην ανθρώπινη κοινωνία, έχει σήμερα – μεταξύ άλλων – να προτείνει επτά (7) κριτήρια ποιότητας, γνησιότητας και ισχύος μιας πράξεως ή κινήσεως Ανθρωπισμού και Αλληλεγγύης.
      Ο Ανθρωπισμός είναι το ιδεώδες που υποστηρίζει και προβάλλει την ιδιαίτερη, μοναδική και ανεπανάληπτη αξία του ανθρώπου, του κάθε ανθρώπου, ανεξαιρέτως. Την αξία του αυτή ο άνθρωπος την αντλεί κατ’ ευθείαν από τον Δημιουργό του και την αναδεικνύει με την προς τον πλησίον του αγάπη και αμοιβαιότητα.
      Ο Ανθρωπισμός θεωρεί ακόμα ότι κάθε άνθρωπος, μέσα από μια ορισμένη αγωγή και εκπαίδευση, η οποία σέβεται και υποστηρίζει την ελευθερία και την ανεξαρτησία της προσωπικότητάς του, μπορεί να αναπτύξει δυνατότητες και δυνάμεις ικανές να κάνουν αυτόν τον ίδιο, τους πλησίον του και τους ομοίους του να είναι ευτυχείς και να προοδεύουν, δικαιώνοντας και δοξάζοντας έτσι τον Δημιουργό τους.
      Ως Αγωγή εννοούμε την ‘εμφύτευση’ (μετάδοση) των κατάλληλων για το άτομο  αξιών, αρετών και ιδανικών, που έχουν στόχο την ανάδειξη/ενίσχυση των (εκ φύσεως) αρετών και την εξάλειψη/αποδυνάμωση των (εκ φύσεως αλλά και επίκτητων) ελαττωμάτων του ιδιαίτερου του χαρακτήρα ενός ανθρώπου.
     Ως Εκπαίδευση  εννοούμε την μετάδοση ιδεών, αρχών και αληθειών που έχουν στόχο την ανάπτυξη και ανάδειξης της ιδιαίτερης και ανόμοιας προσωπικότητας του ανθρώπου , ελεύθερης και ανεξάρτητης, αγαθοεργού και δημιουργικής.
     Εξ άλλου, η Αλληλεγγύη είναι η γνησιότερη μορφή του υπαρκτού Ανθρωπισμού. Καθώς απορρέει απ’ ευθείας από αυτόν, αποτελεί την απόδειξη της υλικής, ψυχικής και πνευματικής ενότητας, συνεργασίας και συμπαράστασης μεταξύ των ανθρώπων, μακριά από φυλετικές, θρησκευτικές, ιδεολογικές, οικονομικές, πολιτικές ή άλλες διαφορές.
Αρχές Ανθρωπισμού και Αλληλεγγύης

1. Αρχή πρώτη: Ο Αυθορμητισμός
  §1.  Κάθε κίνηση Αλληλεγγύης είναι πάντοτε προσωπική, αυθόρμητη και πηγαία. Δεν είναι ποτέ παρορμητική, δεν γίνεται από φόβο, υπολογισμό ή συνήθεια και δεν υπαγορεύεται ή επιβάλλεται από κάποια άλλη θέληση ή ιδεολογία.
   §2.  Κάθε κίνηση Αλληλεγγύης πηγάζει αβίαστα από την έμφυτη Καλωσύνη και Συμπόνια του ανθρώπου προς τον άνθρωπο, γι αυτό και συνοδεύεται πάντοτε από έμπνευση και φέρει την σφραγίδα της λογικής του Καλού και της δύναμης για το Καλό.
   §3. Το Καλό είναι για όλους Καλό!
   §4.  Κάθε κίνηση Αλληλεγγύης είναι γεμάτη κατανόηση, σπουδή και προσοχή, πρόνοια και βαθειά διάθεση προσφοράς, βοήθειας και συμπαράστασης προς τον κάθε ασθενή, δυστυχή ή αδικημένο  άνθρωπο.
   §5.  Κάθε κίνηση Αλληλεγγύης ανταποκρίνεται άμεσα και αποτελεσματικά στην έκκληση  εκείνου που, καθώς πάσχει, αδυνατεί να υπερασπίσει ή να στηρίξει τον εαυτό του ή την οικογένειά του, και ζητά βοήθεια.
2. Αρχή δεύτερη: Η Ελευθερία
   §1.  Κάθε κίνηση Αλληλεγγύης γίνεται πάντοτε με την ελεύθερη θέληση τόσο του αλληλέγγυου, εφ’ όσον το αποφασίσει, όσο και του πάσχοντος, εφ’όσον το ζητήσει, και δεν υποχρεώνει ούτε χρεώνει, με κανένα τρόπο, ποτέ και κανέναν, ούτε τον πρώτο ούτε και τον δεύτερο.
   §2.  Η ελευθερία του πάσχοντος βεβαιώνεται και διαφυλάσσεται μέσα από την οικειοθελή και ενεργή συμμετοχή του ίδιου στο εγχείρημα της βοήθειάς του, στο μέτρο των πραγματικών –κάθε φορά-δυνατοτήτων και δυνάμεών του.
   §3.  Η ελευθερία του αλληλέγγυου βεβαιώνεται και διαφυλάσσεται μέσα από την σταθερότητα και την υπομονή  κατά την εκπλήρωση του καθήκοντός του και ποτέ με την αδικαιολόγητη  αποφυγή ή παραίτηση και εγκατάλειψη του πάσχοντος.
 
3. Αρχή τρίτη: Η Δικαιοσύνη
   §1.  Μια κίνηση Αλληλεγγύης ωφελεί πάντοτε ένα άτομο ή μία ομάδα, χωρίς να βλάπτει ποτέ ένα άλλο άτομο ή μια άλλη ομάδα. Γίνεται δε πάντοτε χωρίς καμμία προκατάληψη, συμφέρον ή προτίμηση.
   §2.  Επί πλέον, ο αλληλέγγυος οφείλει να διαθέτει προσωπική αντίληψη και αίσθηση τόσο των αναγκών του πάσχοντος όσο και των δικών του δυνατοτήτων.
   §3. Σε περίπτωση που οι δικές του ανθρώπινες δυνάμεις, υλικές ή ψυχικές, εξαντλούνται, ο αλληλέγγυος στρέφεται και κάνει έκκληση προς τον Ανθρωπισμό και την Αλληλεγγύη των συνανθρώπων του.
   §4.  Όταν και αυτές οι δυνάμεις αποδειχθούν ανεπαρκείς, ο αλληλέγγυος στρέφεται με πίστη και εμπιστοσύνη προς τις ανώτερες συνειδητές δυνάμεις του Σύμπαντος και επικαλείται την βοήθειά τους. Ας είναι δε βέβαιος ότι, όπως και ο ίδιος, οι δυνάμεις αυτές αδημονούν να προστρέξουν, όταν τους ζητηθεί, και δρουν φυσικά, με την ιδιαίτερή και ανώτερη λογική τους, εντελώς αυθόρμητα και μέσα σε απόλυτη ελευθερία και συνείδηση, υπηρετώντας πάντοτε μια  ανώτερη σκοπιμότητα.
4. Αρχή τέταρτη: Η Αφάνεια και η Ανιδιοτέλεια
   §1.  Μια κίνηση Αλληλεγγύης είναι πάντοτε αφανής διότι είναι ανιδιοτελής. Όταν όμως δεν μπορεί ή δεν πρέπει να τηρηθεί η αφάνεια, διαφυλάσσει τουλάχιστον την ανιδιοτέλεια.
   §2.  Ο αλληλέγγυος δεν επιδιώκει να ωφελείται ούτε να επωφελείται από τον πάσχοντα, είτε άμεσα είτε έμμεσα, είτε εξωτερικά είτε εσωτερικά.
   §3.  Ενεργεί δε πάντοτε με απόλυτη εχεμύθεια, σεβασμό και διακριτικότητα προς τον πάσχοντα, χωρίς να πάψει να είναι αποφασιστικός και αποτελεσματικός στην δράση του.
 
5. Αρχή πέμπτη: Η Διαφάνεια
   §1.  Μια κίνηση Αλληλεγγύης δεν αυτό-προβάλλεται, αλλά και δεν φοβάται να έρθει στο φως.
Είναι ηθική στην συνείδηση του αλληλέγγυου, είναι καθαρή ενώπιον της Αλήθειας, είναι έντιμη και ειλικρινής ενώπιον του πάσχοντος και νόμιμη ενώπιον της Πολιτείας.
   §2.  Η αληθής, ακριβής και συστηματική ενημέρωση και πληροφόρηση παντός τρίτου σχετικά με τα κίνητρα, τους πόρους, τα μέσα, την πρόοδο και τα αποτελέσματα μιας κίνησης Αλληλεγγύης είναι καθήκον απέναντι στην  ιδέα, στην διάδοση της ιδέας καθώς και της ίδιας της πράξης της Αλληλεγγύης. 
   §3.  Αυτό δεν σημαίνει ότι ο αλληλέγγυος είναι υποχρεωμένος να δίνει λόγο ή να υπόκειται στον έλεγχο ή την κριτική κανενός, πλην των νομίμως εντεταλμένων οργάνων της Πολιτείας.
 
6.  Αρχή έκτη: Η Αποτελεσματικότητα
Η αποτελεσματικότητα κάθε κίνησης Αλληλεγγύης μπορεί να κρίνεται και από το αν:
   1) επιστρέφει στον πάσχοντα την αυτάρκεια, το αυτεξούσιο και την αξιοπρέπεια, τα οποία, λόγω της ατυχίας του ή της δυστυχίας του, ενδεχομένως απώλεσε.
   2) αλλά και, ακόμα βαθύτερα,
   - μέσα στον πάσχοντα, αναβιώνει το θάρρος, την πίστη στον εαυτό του και τον Δημιουργό του, την ελπίδα για την ζωή και την αγάπη (αλληλεγγύη) προς κάθε άλλο άνθρωπο, ενώ παράλληλα,
   - μέσα στον αλληλέγγυο, καλλιεργεί και εμπεδώνει την ταπεινοφροσύνη, την δικαιοσύνη και την τόλμη.
7.  Αρχή έβδομη: η Φιλαλληλία και η Αδελφοσύνη
§1.  Η Αλληλεγγύη δεν είναι μια εκδήλωση οίκτου του ισχυρού προς τον αδύνατο, αλλά η έκφραση της ανάγκης ενότητας του ανθρώπου προς τον συνάνθρωπο.
   §2.  Εκείνος που σήμερα είναι αδύνατος και πάσχει, αύριο μπορεί να είναι δυνατός και ευτυχής, ενώ εκείνος που σήμερα είναι δυνατός και ευτυχής, αύριο μπορεί να είναι ασθενής και να πάσχει.
   §3.  Η Φιλία αναπληρώνει την αδυναμία, η δε Αδελφοσύνη την εξαφανίζει.
   §4.  Με την φιλία και την αδελφοσύνη οι άνθρωποι θα αναστηλώσουμε το φυσικό μας περιβάλλον (πνευματικό, ψυχικό και υλικό) και θα ξαναβρούμε τον εαυτό μας, που καταστρέψαμε και χάσαμε, καθώς επιτρέψαμε να εισχωρήσει μέσα μας κι ανάμεσά μας ο ανταγωνισμός, ο διαχωρισμός και ο εγωισμός, πηγή (και πληγή) κάθε δυστυχίας.
Τ.Κ+Α,
05/09/2017
14/11/2022
Μέρος Πρώτο
1.  Ο Απόλυτος, Άπειρος και Αιώνιος Νους είναι Εκείνος μέσα στον Οποίον ο Κόσμος και ο Άνθρωπος αρχικά συνελήφθησαν, μέσα από τον Οποίον απέρρευσαν και μέσα στον Οποίον θα επανέλθουν.
2.  Ο Άνθρωπος είναι ένας Κόσμος. Ο Κόσμος είναι ένας  Άνθρωπος.
Και τοι δύο γεννώνται, ζουν, πεθαίνουν και αναγεννώνται, προκειμένου να εξελίσσονται.
3. Η Εξέλιξη συνίσταται στην πραγμάτωση μιας αλυσίδας μεταμορφώσεων, υλικών, ψυχικών και πνευματικών, οι οποίες σκοπόν έχουν να   επαναφέρουν τα μη-όντα στην αρχέγονη τελειότητα του Όντος.
4.  Η Μύηση στην Αλήθεια έχει ως αποστολή να καθοδηγήσει τον άνθρωπο, έτσι ώστε αυτός, με την δική του ελεύθερη θέληση, εργασία και προσπάθειες, μέσα από τις εξελικτικές αυτές μεταμορφώσεις, να επανέλθει στον ‘τόπο’ της αληθινής καταγωγής του.
5.  Η Απελευθέρωση από όλα τα δεσμά, διανοητικά, ηθικά και υλικά, ατομικά και συλλογικά, είναι η πρώτη μεταμόρφωση, την οποία ο άνθρωπος οφείλει να πραγματοποιήσει.
6.  Η Τελειοποίηση δια της Αλληλεγγύης, της Φιλίας και της Αγάπης, είναι η δεύτερη μεταμόρφωση, στην οποία ο μυούμενος οφείλει να επιδίδεται και να ασκείται συνεχώς.
7.  Η Φώτιση δια της Επιγνώσεως, της Επιστήμης και της Σοφίας, είναι η τρίτη μεταμόρφωση, προς την οποία οφείλει να ανατείνει κάθε μυημένος στην Αλήθεια.
Μέρος Δεύτερο
8.  Κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός και ανόμοιος, γι’ αυτό και ο μυούμενος στην Αλήθεια εργάζεται  μόνος μεταξύ των ομοίων του.
9.  Οι ομαδικές ή κοινωνικές συμβατικότητες, όπως και ‘η γνώμη των άλλων’, δεν μπορούν να παραβληθούν σε αξία, για τον μυούμενο, με εκείνες που απορρέουν μέσα από την δική του εμπειρία, λογική, γνώση και  συνείδηση.
10.  Ο μυούμενος μελετά το βιβλίο της Φύσεως και του Ανθρώπου, από το οποίο και μόνον μπορεί εξάγει ασφαλή συμπεράσματα για τους νόμους που διέπουν την δική του εξέλιξη  και την ευτυχία των ομοίων του.
11.  Το άτομο και η κοινωνία είναι δύο εκδηλώσεις της ίδιας υπάρξεως: του Ανθρώπου.
Δεν είναι επομένως νοητό η μία εκδήλωση να εξελίσσεται ή να ευτυχεί σε βάρος της άλλης.
Κάθε έννοια ‘Καλού’ οφείλει να ικανοποιεί και να προάγει και τις δύο αυτές εκδηλώσεις, ταυτόχρονα και παράλληλα.
12.  Η ελευθερία και ανεξαρτησία της προσωπικότητας του ανθρώπου (υλικής, ψυχικής και πνευματικής), είναι καθήκον και δικαίωμα του ατόμου απαράβατο και απαράγραπτο, διότι αποτελεί τον θεμέλιο λίθο κάθε ευτυχίας και προόδου, ατομικής και συλλογικής.
13.  Όλοι οι άνθρωποι, εκ φύσεως, είναι  μεταξύ τους ίσοι, καθώς έχουν τις ίδιες ανάγκες και,  επομένως, τα ίδια  δικαιώματα. Αλλά, είναι και μεταξύ τους ανόμοιοι, καθώς προορίζονται, πάλι εκ φύσεως, για έργα ανόμοια και, επομένως, για καθήκοντα ανόμοια. Απελεύθεροι, τελειοποιούμενοι και συνεργαζόμενοι μεταξύ τους, οι άνθρωποι εξελίσσουν την ανώτερη συλλογική τους οντότητα (ανώτερη κατάσταση συνειδητότητας).
14.  Ο Άνθρωπος είναι Άνδρας και Γυναίκα. Αν και μεταξύ τους ισάξιοι και, γι αυτό, ισότιμοι, είναι ανόμοιοι και συμπληρωματικοί. Συνεργαζόμενοι μεταξύ τους με Αγάπη και Αμοιβαιότητα, αποκαθιστούν την δική τους Μονάδα μέσω του ζεύγους (πρώτη μονάδα σύνθεσης) και έτσι η ανθρωπότητα αναπαράγεται, εξελίσσεται και ευτυχεί.
Μέρος Τρίτο
15.  Ο μυημένος στην Αλήθεια, ως ελεύθερος και ανεξάρτητος άνθρωπος, διάγει και συμπεριφέρεται, τόσο στην ατομική όσο και στην κοινωνική του ζωή, εκδηλώνοντας σταθερά τις ανώτερες αρετές της Ηθικής και της Δικαιοσύνης.
Ηθική σημαίνει να είσαι – παντού και πάντα – ο αληθινός εαυτός. Δικαιοσύνη σημαίνει να αναγνωρίζεις και να σέβεσαι την Ηθική των άλλων.
16.  Ο μυημένος στην Αλήθεια είναι κύριος των σκέψεων, των συναισθημάτων και των πράξεών του.
Είναι αυστηρός κριτής των δικών του πράξεων και αδυσώπητος διορθωτής των δικών του  αδυναμιών.
17.  Ο μυημένος στην Αλήθεια είναι πράος, ειρηνοποιός και μακρόθυμος. Κατανοεί, συμπονά και συγχωρεί, ενώ δεν κατηγορεί και δεν κατακρίνει ποτέ και κανέναν.
Είναι προστάτης και βοηθός των αδικημένων, των δυστυχισμένων και των ασθενών, ενώ είναι αυστηρός και δίκαιος προς εκείνους που αδικούν, καταπιέζουν ή εκμεταλλεύονται τους ομοίους τους.
18.  Ο μυούμενος στην Αλήθεια, τηρεί οπωσδήποτε τις εξής αρχές:
1) ΓΝΩΡΙΣΕ σε βάθος τον κατά βάθος ΕΑΥΤΟΝ ΣΟΥ
2) ΚΑΤΑΚΤΗΣΕ πλήρως τον πλήρη ΕΑΥΤΟΝ ΣΟΥ
και μόνον τότε,
3) ΠΡΟΣΦΕΡΕ αυτόν τον ΕΑΥΤΟΝ ΣΟΥ χωρίς αντάλλαγμα, μέτρο ή υπολογισμό.
19.  Τέλος, ο μυούμενος στην Αλήθεια δεν αυταπατάται ότι μυήθηκε ποτέ κανείς στην Αλήθεια αντιγράφοντας τους άλλους ή διαβάζοντας κάποιες σελίδες χαρτιού ή οθόνης. Αλλά γνωρίζει την Αλήθεια, πάντοτε, με πράξεις Αγάπης του προς τον Θεό του, τον πλησίον του και τον εαυτό του. Γι’ αυτό, ο μυούμενος στην Αλήθεια είναι ένας ελεύθερος άνθρωπος, ένας άνθρωπος που ζει αληθινά.