Ο Δημήτριος Πλάτωνος Σεμελάς, Έλληνας, γεννήθηκε στις 2/14 Μαΐου του 1884, στην Σηλυβρία της Θράκης και σπούδασε στην Γαλλική και την Εμπορική Σχολή της Κωνσταντινούπολης.
Αμέσως μετά (~1900), λόγω οικονομικών δυσκολιών, πήγε στο Κάιρο της Αιγύπτου για να εργασθεί. Παράλληλα ασχολείται με την μελέτη του αιγυπτιακού πολιτισμού για να αναδείξει στην συνέχεια άγνωστες διαστάσεις του σε μια σειρά ‘αστρικών επαναφορών’ (βιωμάτων), τα οποία κατέγραψε.
Σε ηλικία περίπου 19 ετών, μέσα από σοβαρά πνευματικά βιώματα, οδηγείται να μεταβεί στην Αθήνα (της Ελλάδος), όπου και αρχίζει να σπουδάζει Ιατρική.
Κατά την διάρκεια της εκεί παραμονής του ανακαλύπτει με τρόπο υπερβατικό την ιδιαίτερη αποστολή του, που συνίσταται στην αναβίωση του Έργου των Ναϊτών, για την κοινωνική Αναγέννηση της Ανθρώπινης Κοινωνίας.
Την αποστολή αυτή αναλαμβάνει και υπηρετεί μέχρι το τέλος της ζωής του (1924)με πλήρη αυταπάρνηση.
Το 1910, ο Δημήτριος Σεμελάς, βρίσκεται στο Κάιρο της Αιγύπτου, όπου συναντά το ζεύγος Ευγενίου Dupré και Μαρίας Routchine, οι οποίοι είχαν έρθει από την Γαλλία, και συνδέεται μαζί τους με βαθύτατους πνευματικούς δεσμούς.
Προκειμένου να αρχίσει το Έργο που του έχει ανατεθεί, απευθύνεται στον κλάδο του Μαρτινιστικού Τάγματος της Αιγύπτου, όπου και μυείται τον Ιανουάριο του 1911, ενώ σύντομα ιδρύει την Στοά των Εσσαίων, Νο. ΙΙΙ, η οποία επί των ημερών του αυξάνεται εντυπωσιακά σε αριθμό και δραστηριότητα και στην οποία μεταδίδει πρωτότυπες μυητικές διδασκαλίες.
Το 1914, ο Δημήτριος Σεμελάς συστήνει το «Συμβούλιο της Αδελφοποιΐας»,συγκεντρώνοντας γύρω του επτά πνευματικούς συνεργάτες, και σχεδιάζει τον «Παγκόσμιο Κώδικα», εμπνευσμένο ‘χάρτη’ αρχών και ιδεών για μια παγκόσμια κοινωνική αναδιοργάνωση και αναγέννηση.
Μεταξύ των πολλών και διαφόρων άλλων μυητικών του δραστηριοτήτων, ο Δημήτριος Σεμελάς εξέδωσε τα κοινωνικο-πολιτικά περιοδικά: Méditerranée Orientale (1917) και Hellénisme Irrédimée (1919) και τις μυητικές Επιθεωρήσεις: La Force de la Vérité (1918) και την Revue Initiatique «EΟN» (1920 – 1924).
Διετέλεσε μέλος του Υπάτου Συμβουλίου του Καββαλιστικού ΡοδοΣταυρικού Τάγματος (~1916), ήταν Εντεταλμένος Αντιπρόσωπος του Μαρτινιστικού Τάγματος (1916), ιδρυτικό μέλος της «Εταιρείας των Φίλων του Louis Claude de Saint Martin (~1920)», κ.α.
Από το 1910 συνεργάζεται στενά με την Μαρία Ρουτσίν Ντυπρέ (RoutchineDupré) για την ίδρυση, εγκατάσταση και διάδοση του Τάγματος του Κρίνου και του Αετού.
Μετά τον θάνατο της Μαρίας Routchine (1918), ο Δημήτριος Σεμελάς αναλαμβάνει ‘εν λευκώ’ την Διεύθυνση του Τάγματος του Κρίνου και του Αετού.
Συνενώνει σε αυτό και το δικό του Έργο και το ανασυστήνει με νέα καταστατική βάση (1919), σύμφωνα και με τις θελήσεις της Ιδρύτριας.
Για πέντε συνεχή χρόνια εργάζεται γι’ αυτό, εκπαιδεύοντας προσωπικά τους μαθητές του και πλουτίζοντάς το με πρωτότυπες και εμπνευσμένες Διδασκαλίες, Νομοθεσίες και μυσταγωγικά Τυπικά.
Παράλληλα, συνεχίζει την λειτουργία της Μαρτινιστικής Ομάδας «Groupe Independent des Études Martinistes (GIEM)» και του «Μαρτινιστικού Τάγματος κατά τον Τύπο του Κρίνου και του Αετού» που είχε ιδρύσει ο ίδιος από το 1914.
Το σώμα του Δημήτριου Σεμελά, καταπονημένο από την υπερεντατική εργασία, αλλά και από μια βαριά χρόνια φυματίωση, άφησε την τελευταία του πνοή στο Σανατόριο του Durtôl της Γαλλίας, στις 6 Αυγούστου 1924, σε ηλικία μόλις 40 ετών, ενώ η κηδεία του έγινε στις 9 Αυγούστου, στον ορθόδοξο Ναό του Αγ. Στεφάνου, στο Παρίσι.
Όρισε ως διάδοχό του στην ηγεσία του Τάγματος του Κρίνου και του Αετού, με γραπτή διαθήκη, τον Ευγένιο Ντυπρέ, ο οποίος συνέχισε με αφοσίωση και συνέπεια το μυητικό και κοινωνικό Έργο του Τάγματος.
Το Τάγμα του Κ+Α, μέσω κανονικής διαδοχής, ευρίσκεται σε πλήρη λειτουργία και δραστηριότητα μέχρι σήμερα.
Δημήτριος Πλάτωνος Σεμελάς (1884 – 1924)